[10 de marzo 2020 – Día da clase obreira galega 🛠]

O 10 de marzo é o día da clase obreira galega e queremos facer unha serie de consideracións para explicar o que aconteceu nesta data e a súa vixencia na actualidade.

10 marzo 2020


Nesta data lembramos o asasinato de dous obreiros galegos (Amador Rey e Daniel Niebla) en Ferrol, a mans da policía española, en marzo do ano 1972, co gallo das greves obreiras galegas (nomeadamente en Ferrol e Vigo), brutalmente reprimidas polo franquismo. Esta data non se limita á “memoria anti-franquista”, senón que ten un potente contido nacional e de clase.


o 10 de marzo expresa a intensa ligazón da loita nacional e a loita de clases no noso país, xa que é neste momento, nos anos 70, cando da man da agudización da loita de clases emerxe con forza o nacionalismo popular galego, tanto no eido político como no social, sindical, estudantil… desde a defensa do principio de auto-organización da nosa nación. Este nacionalismo popular galego contemporáneo emerxe tomando o marxismo-leninismo como fonte de inspiración, aplicando creativamente a teoría revolucionaria á realidade dunha nación asoballada como a nosa, cunha análise que mantén a súa vixencia na actualidade: no marco da división internacional do traballo, na fase imperialista do capitalismo, Galiza exerce un papel dependente no marco do capitalismo español e internacional. Isto maniféstase nun deseño económico alleo, totalmente antagónico ao modelo económico autocentrado que nós defendemos, manifestándose nun modelo de industrias de enclave, no espolio dos nosos recursos a mans do grande capital foráneo, na destrución dos sectores produtivos, na emigración masiva, nun modelo de transporte pensado desde fóra e para fóra que non vertebra o país, etc. Todo isto levou á defensa dunha alianza de clases populares pola liberación nacional, coa clase obreira como suxeito dirixente e un partido comunista que exerza o seu papel de vangarda, rachando co vello galeguismo idealista mais tamén co reformismo españolista. Sería, pois, a base para a construción dun potente movemento soberanista que manifestará a súa oposición frontal á farsa da “Transición”.


Na actualidade, defendemos a vixencia destas posicións do nacionalismo popular galego (inspirado polo comunismo) dos anos 70, sendo tamén conscientes da necesidade da actualización das análises, xa que a composición de clases na Galiza mudou moito nas últimas décadas. Porén, como comunistas e independentistas galegas, seguimos defendendo a necesidade de que a clase obreira exerza como suxeito dirixente da loita de liberación nacional fronte quen procura a súa subordinación política, que o seu papel fique reducido ás loitas inmediatas ou exercendo un papel secundario dentro das múltiples identidades e movementos sociais. Só a clase obreira pode dirixir a loita contra o grande capital e o seu Estado, garantindo, ao mesmo tempo, que o proceso de liberación nacional vaia dirixido cara ao socialismo.


Por último, aínda que non menos importante, chamamos á mocidade galega a tomar consciencia e organizarse, desde as conquistas máis inmediatas e parciais, até a loita polos obxectivos estratéxicos, por unha Galiza independente e socialista. É tempo de superarmos o individualismo e tomar partido para erguermos unha sociedade nova. Somos conscientes da atomización e individualización que impón sobre nós o capital, nomeadamente no mundo do traballo, mais segue vixente a orde social inimiga dos intereses da maioría traballadora que cómpre superar.


Por unha república galega socialista, construamos a utopia!


Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario