[1º de maio] Non hai alternativas no capitalismo. Á rúa cara á Folga Xeral!

 

O goberno central leva varios anos entoando o “discurso da recuperación”. Dísenos que o desemprego descende, que as exportacións e o consumo aumentan, que atraemos inversión estranxeira e que a economía crece e seguirá a crecer nos anos vindeiros. O que se omite neste relato idílico é que os soldos seguen a ser miserables, que os contratos temporais son xa a norma e non a excepción, e que o desemprego segue a situarse en niveis escandalosos – 16% no conxunto do Estado, 14,7% en Galiza.

Todos estes problemas, comúns ao conxunto da clase obreira, agrávanse na mocidade. A temporalidade entre as traballadoras máis novas é do 57%, e o 55% das persoas con emprego de menos de 35 anos traballa a tempo parcial. Hai, ademais, unha brecha xeracional considerable no relativo aos salarios: as traballadoras de menos de 25 anos cobran a metade que as de máis de 55.

Por suposto, nada disto é casual, nin debe levar a sorpresa. Os axustes salariais, a prolongación das xornadas laborais, o aumento dos ritmos de traballo, son todos elementos indispensables para aumentar a explotación da clase obreira, única forma que coñece e coñeceu sempre o capitalismo para saír das súas crises. Cando o capital considera que os beneficios no son suficientes, que a explotación laboral non é todo o intensa que debería ser, deixa de inverter, paraliza a economía, e realiza despedimentos en masa coa finalidade de someter aos traballadores pola fame. O desemprego é, en palabras de Marx, o látego da burguesía, e é por tanto inseparable do propio sistema capitalista.

Nesta labor súa de disciplinamento da forza de traballo, o capital conta, ademais, coa axuda inestimable do –seu- Estado que, independentemente da suposta cor política dos ministros de turno, actúa sempre a favor dos explotadores. Boa mostra desto son as reformas laborais do PSOE e do PP, destinadas a abaratar o despedimento, facilitar a diminución dos salarios e derruír a capacidade de presionar e negociar das organizacións sindicais.

A clase obreira galega, e moi particularmente os seus sectores máis novos, activos e conscientes, debe facerse á idea de que a batalla que temos por diante é dura e complicada, que non existen solucións sinxelas e rápidas aos nosos problemas. Debemos empezar por organizarnos en cada barrio, en cada centro de traballo, apoiándonos no sindicalismo combativo e de clase representado pola CIG. É imprescindible que nos mobilicemos a favor de demandas elementais, contra os despedimentos, contra o incumprimento dos convenios, pola estabilidade do emprego pero tomando conciencia sempre de que os problemas que afectan a nosa clase só poden atopar unha solución definitiva mediante a supresión da propiedade privada burguesa e a construción do socialismo.

Non hai alternativas… no capitalismo!

Este 1º de maio contra o goberno, a UE e a patronal. Todas á rúa pola Folga Xeral!

Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario