A COVID- 19 NO MUNDO (2): As democracias populares e a súa resposta fronte á crise sanitaria. Tres exemplos

No anterior capítulo -ao que poderedes acceder na nosa web, iscagz.org, buscando “O COVID-2019 NO MUNDO”-  xa introducimos algúns dos elementos en que se observa a superioridade do modelo destes Estados democrático-populares, baixo a direción de partidos comunistas (mesmo sendo países en vías de desenvolvemento), fronte ao papel dos Estados capitalistas e imperialistas, tomando como exemplo as diferentes respostas fronte á crise sanitaria vixente. Hoxe imos falar de casos concretos, collendo tres experiencias de democracias populares, como son o Vietnam, a China e a Cuba, sen entrarmos noutras consideracións.

Vietnam

As ensinanzas máis importantes que podemos recoller deste país e a súa resposta fronte á crise sanitaria son as seguintes:

– En primeiro lugar cómpre facermos unha mención aos datos: 0 mortes e só uns poucos centenares de casos (actualmente non chegan a 300) nun país cunha alta densidade de poboación e limítrofe coa China, que foi o foco inicial da pandemia. Isto amosa o gran éxito das medidas adoptadas e da actuación do goberno e a sociedade vietnamita fronte a esta crise sanitaria, nomeadamente en comparación con outros países da rexión, a priori cun nivel máis alto de desenvolvemento (como son Singapur, Corea do Sur ou Xapón) e con datos moito peores, nalgúns casos resistíndose a tomar as medidas necesarias ou desatendendo os riscos sanitarios co fin de voltar canto antes á normalidade. Isto débese á priorización dos intereses do grande capital por riba da saúde pública.

– Inmediata organización e concienciación da sociedade vietnamita para facer fronte á crise desde o mes de xaneiro. As escolas, por exemplo, levan pechadas desde fai 3 meses.

– Prohibición de calquera operación especulativa cos produtos básicos. Reparto gratuíto e universal das máscaras.

– Medidas de confinamento, illamento, vixilancia e prevención estritas, chegando nalgúns casos a pechar barrios enteiros por seren focos infecciosos, nos cales se combateu con determinación a pandemia. Realización frecuente de tests á poboación antes de entrar aos establecementos. Permanente custodia de cada recuncho do territorio nacional efectuada polo Exército Popular de Vietnam.

– Paralización de todas as actividades económicas non-esenciais por motivos estritamente preventivos, nun contexto con 0 mortes e pouco máis de 200 casos. Esta decisión manifesta a prioridade do goberno vietnamita: a saúde das persoas, por riba da economía -a diferenza dos Estados capitalistas, que en moitas ocasións se resisten a levar a cabo este tipo de medidas (ou fano só cando morren milleiros de persoas), non as aplican ou ben deixan de aplicalas cando non existen as condicións para reabrir estas actividades. 

– No referente ao uso da ciencia e a tecnoloxía ao servizo do pobo, podemos falar do éxito no desenvolvemento das probas que empregan técnicas de bioloxía molecular para o diagnóstico, máis rápidas que algunhas similares utilizadas noutros lugares. Son, polo tanto, reclamadas por diferentes países do mundo. A isto debemos sumar o deseño de aplicacións para móbiles que serven para manter os cidadáns permanentemente informados.

– Envío de axuda humanitaria e de material sanitario ao exterior, curiosamente tamén aos Estados Unidos de América, país que agrediu e destruíu Vietnam.

China

Moito poderiamos falar sobre a República Popular da China en relación á súa resposta fronte á pandemia e da súa emerxencia como líder mundial. Repasamos algúns aspectos a destacar:

– Aplicación desde o primeiro momento de estritas medidas de confinamento e illamento social, entre as que se atopan o peche total de Hubei (a rexión que conformaba o principal foco infeccioso), da cidade de Wuhan e, dentro da propia cidade de Wuhan, illamento entre os diferentes barrios; obrigatoriedade da realización de tests antes de entrar aos establecementos. 

– Desde o comezo da crise, paralización inmediata de todas as actividades económicas non-esenciais, priorizando a saúde das persoas por riba dos beneficios económicos, a diferenza dos Estados capitalistas. Mesmo así, a China é a única potencia mundial con perspectivas de crecemento, fronte á brutal crise capitalista que virá en Occidente. Despois de dous meses con medidas de confinamento estitas e paralización das actividades non-esenciais conseguiu saír da situación, voltando á normalidade con posibilidade de crecemento na actualidade. Mentres tanto, os Estados capitalistas resístense a aplicar as medidas necesarias, perpetuando o problema e cunha brutal crise capitalista no horizonte -que se resolverá, coma sempre, en contra dos intereses populares. 

A impotencia do imperialismo occidental fronte á emerxencia do xigante asiático e a superioridade da súa planificación económica leva nalgúns casos a inventar lamentábeis teorías da conspiración sinófobas e anti-comunistas sobre a orixe do virus.

– Reordenación e reorientación da produción en bloque para satisfacer as necesidades sociais, coa fabricación de produtos sanitarios esenciais como máscaras.

– Construción de novos hospitais en tempo récord, en espazo de poucos días, para facer fronte á crise, o que amosa a superioridade da organización social chinesa.

– Uso da tecnoloxía artificial e o big data no combate contra a pandemia. Avances importantes no desenvolvemento dunha nova vacina.

– Mobilización dos comités populares de barrio, unha histórica estrutura revolucionaria e de poder popular cuxa actuación disciplinada serviu para que a práctica totalidade dos habitantes de Wuhan pasasen por exames médicos, atendendo tamén ás necesidades da poboación ao garantir o acceso universal á alimentación, saúde e hixiene básicas.

– Incremento da fusión do Partido Comunista co pobo chinés, como resultado do seu papel de vangarda, ao estar formado polos elementos máis conscientes, avanzados e comprometidos da sociedade.

– Por suposto, prohibición de calquera “mobilidade laboral” -é dicir, despedimentos durante a crise sanitaria vixente.

– Envío de persoal sanitario e material sanitario a todo o mundo para axudar a facer fronte á pandemia.

Cuba

A actuación da revolución cubana fronte á crise sanitaria vixente destaca polo seu compromiso humanista e internacionalista. Hai que ter en conta que é un pequeno país periférico e bloqueado polo imperialismo, mais aínda así podemos extraer importantes leccións do seu papel fronte á pandemia e do seu modelo social:

– Un sistema sanitario 100% do pobo, cun índice de 9 médicas por cada 1000 habitantes.

– Alén das constantes misións médicas cubanas no exterior, debemos mencionar o envío de médicas ao exterior nesta crise sanitaria polo coronavirus, mesmo a países imperialistas centrais ou moi desenvolvidos como Italia ou Andorra. Cuba partilla o que ten. Mentres, o Estado español do suposto “goberno progresista”, cegado polo seu brutal odio anti-comunista, rexeita esta axuda sanitaria.

– Unha industria biosanitaria e biotecnolóxica cun importante desenvolvemento, mesmo nun país con poucos recursos como é a Cuba. Neste caso, destaca un medicamento cubano como é o Interferon alfa 2-beta, que resultou ser útil para o combate contra o coronavirus, sendo usado na China.

– Priorización da soberanía alimentar para garantir a axeitada alimentación do conxunto da poboación.

Fronte ao papel desenvolvido polas democracias populares, no vindeiro capítulo falaremos do mundo capitalista e da súa decadencia e descomposición, agudizada con esta pandemia. Para iso, colleremos dous exemplos (aínda que poderiamos coller moitos máis) que serán o Estado español (por ser o Estado ao que desgraciadamente pertencemos) e os Estados Unidos (principal expresión da decadencia e descomposición do imperialismo capitalista).