[Opinión] A necesaria autoorganización do estudantado

A dependencia económica, política e cultural de Galiza ao Estado español inflúe de forma fundamental no ensino, que é utilizado desde hai décadas como un elemento alienante e asimilador co actual sistema, nunha ofensiva directa contra os trazos específicos e a identidade que temos como pobo. O sistema educativo busca moldear as novas xeracións ás necesidade da empresa privada convertendo o ensino nunha fábrica de man de obra explotábel en precario, ficando excluídas de calquera tipo de modelo alternativas de ser formados na realidade da nosa Terra.

A maior ofensiva que existe nestes momentos contra o ensino público galego é, sen lugar a dúbidas, o Plano de Boloña e as consecuencias que del derivan. Combater esta reforma e construír unha resposta acaída segue a ser o maior reto ao que nos enfrontamos as e os estudantes, resposta que non se ten efectivizado de forma satisfactoria no noso país na práctica, algo que xa analizamos criticamente no pasado. É un proceso que vén de lonxe, pero que ningunha forza política tivo interese en abordar nin en combater, actitude que se estendeu, por desgraza, a unha parte da militancia estudantil nacionalista.

O modelo que Boloña impón baixo unha presunta harmonización europea é antitético á nosa proposta en moitos eidos. A Universidade ten que funcionar como núcleo da investigación e do saber ao servizo das maiorías sociais e das clases populares do noso país.

Apostamos por un modelo de ensino no que os e as estudantes participen verdadeiramente na vida universitaria, no goberno da Universidade, na toma de decisións sobre o seu funcionamento garantindo un futuro mellor e máis xusto para as vindeiras xeracións e non só asistindo a aulas, estudando ou facendo exames.

Relacionado con isto, a adaptación ao EEES impulsa a competitividade entre estudantes esixindo un nivel de traballo que se pode equiparar perfectamente ao propio dunha xornada laboral, o que complica a participación do estudantado na vida diaria da universidade, alén daqueles temas estritamente académicos, ao non dispoñer de tempo para outros asuntos; aumento de horarios e nivel de traballo que repercutirá moi negativamente xa que reducirá o número total de universitarios, pola imposibilidade de compatibilizar traballo e estudos.

Neste intre, non podemos máis que chamar á autoorganización do estudantado superando modelos anteriores xa esgotados, construíndo as ferramentas válidas, combativas e revolucionarias que o ensino deste país demanda. É preciso que todas nos impliquemos na loita por un ensino galego, democrático, de calidade, público e non patriarcal, xa que é o piar fundamental sobre o que temos que construír a Galiza que virá.

Anxo Sánchez. Estudante de Informática, foi Secretario Xeral dos CAE e hoxe forma parte do Consello Nacional da Liga Estudantil Galega.

Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario