[Combater nº9] Mocidade, militancia e Internet

likePunhoArtigo publicado no Combater nº9, o noso voceiro nacional.

A crecente e progresiva democratización de Internet nos últimos anos na nosa contorna axudou á creación de comunidades entre persoas da esquerda, a grandes foros de debate político, á fundación de medios de comunicación alternativos, ao acceso a grandes cantidades de información teórica sobre as experiencias revolucionarias do mundo e, en definitiva, a saír en moitos casos dunha realidade da que non gostamos e atoparnos con gran cantidade de xente coa que partillamos obxectivos políticos tácticos e estratéxicos.

As redes foron crecendo de xeito exponencial e fortalecéndose co tempo. Primeiro chegou o éxito do Facebook e posteriormente do Twitter, entre outras. Isto levounos en moitos casos ao outro extremo, a creación de bollas sociais xunto aos nosos semellantes, a construír unha realidade paralela onde somos máis e temos moitos seguidores ou fans, non chegando a entender como non hai unha transformación social en marcha ou que as opcións políticas revolucionarias teñen tan exiguo peso social ou electoral.

Precisamente foi co chamado movemento 15-M cando tivo un especial auxe o plantexamento de facer a política desde a rede. Logo dun primeiro momento de efervescencia creáronse asembleas e foros de debate virtuais, que substituíron aos debates nas prazas, onde nomeadamente a mocidade –porque non se pode negar unha limitación de idade e tempo para a utilización de todos estes instrumentos- participaba de xeito entusiasta crendo que se podería decidir o rumbo dos acontecementos desde un ordenador. Desa herdanza naceu un novo xeito de participación en organizacións políticas partidarias que abandona todo concepto de militancia para reducir a actividade a un rexistro nun foro e unha votación por internet.

A pregunta que nos debemos facer é, até que punto alonxa isto a acción política cando a atención está centrada no virtual e non nos problemas diarios e reais? Internet é un fabuloso medio de comunicación onde podemos participar, facer convocatorias, grandes artigos de opinión ou extraordinarios e enxeniosos twits mais a transcendencia social delimítase, na maior parte dos casos, a un reducidísimo círculo ideolóxico moi minoritario. É o aillamento da vida real, a percepción de que somos maioría. Cantas das nosas veciñas, das nosas amizades, das compañeiras de traballo ou estudo coñecen a nosa actividade en internet? Collamos eses sesudos debates dos foros, imprimámolos e preguntemos ás dez primeiras persoas que vexamos pola rúa. Cantos saben da súa existencia? A sensación de que somos máis e as nosas opinións políticas están amplamente socializadas dase grazas a unha contínua retroalimentación delas, até o punto chegar a confundir a opinión que existe na rúa.

É moito máis sinxelo soltar un gran discurso e conseguir moitos “gústames” ou “retwitts” que repartir voandeiras na porta dun instituto ou un centro de traballo. É moito máis cómodo rexistrarse e votar desde unha aplicación móbil que asistir a un piquete ou organizar unha asemblea. Pero son os segundos o traballo militante que máis debemos valorar e promover. Existe unha perigosa consecuencia desta concepción “2.0” da política e é o alonxamento da mocidade da organización real. Iso é o que lle interesa ao capital.

Debemos usar internet para propagar as nosas ideas, si, debemos participar alí onde haxa espazo para trasladar o noso discurso, ser peixes na auga, mais sendo conscientes de que se pretendemos unha mudanza profunda e real da sociedade as formas de loita deben ser as que manen logo da análise de como se pode chegar a unha organización popular suficientemente forte para tomar o poder. Non sempre as tecnoloxías máis avanzadas son útiles no cambio social.

Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario