Contra o xenocidio sionista en Gaza. Palestina libre!

Hai unha semana comezou o enésimo ataque do estado israelí sobre a Faixa de Gaza. Un ataque que permite comprobar, mais unha vez, como neste territorio, onde a densidade da poboación é das mais altas do planeta, cúmprense até o paroxismo todos os horrores do colonialismo: un paradigma concentrado dos horrores que provoca a actual orde mundial.

En só oito días, a enorme maquinaria bélica de agresión ten causado 162 asasinatos: familias case ao completo, nenos, mulleres e maiores compoñen case a metade das vítimas causadas por Israel. Igualmente, un milleiro de feridos dan conta da brutalidade e capacidade militar do principal socio dos EUA na zona.

Debemos lembrar que, frente as mentiras dos medios sistémicos, non estamos perante unha guerra, senón unha nova campaña de agresión. A súa orixe é un novo asasinato extraxudicial por vía aérea na Faixa que provocou a morte dun líder de Hamás, o seu asistente e unha nena das proximidades, ademais de máis dun cento de feridos. Esta campaña bélica dase ademais no contexto das proximidades das eleccións en Israel, onde Gaza é utilizada para mostrar internamente e ao mundo a súa “fortaleza” e impunidade: Gaza é usada como campo de probas de armamento, como exemplo da posibilidade de exerceren os prohibidos castigos colectivos á poboación, como exemplo do sometemento e disciplinamento.

Lembremos que Gaza é o maior campo de concentración do planeta: 1.5 millóns de persoas viven nun territorio controlado por terra, mar e aire por Israel, cun paso de Rafah controlado por Exipto mais onde Israel tem amplos poderes como observador, e intermitentemente fechado. Recentemente denuncias teñen sacado á luz como Israel quere mesmo manter control alimentar dos gazatíes limitando a un número por eles decidido as calorías que os seus habitantes consomen para mantelos no limite da malnutrición, algo sancionado nas Convencións de Xenebra como acto ilegal e inhumano. Gaza é tamén o exemplo da falla de respeito ás decisións libres dos palestinianos: desde que Hamás gañara as eleccións na Faixa sen Israel o recoñecer, todas as agresións van encamiñadas a torcer a vontade dos palestinianos. Democracia que o Estado confesional israelí di representar na zona, mais nada máis lonxe da realidade: desde innúmeras leis que violan os dereitos civís dos seus habitantes palestinianos no interior até o colonialismo descarnado en Cisxordania, Israel incumpre sen consecuencias até a legalidade internacional moldeada ao seu favor.

E se Israel pode incumprir sistematicamente toda a lexislación internacional e cometer impunemente crimes de guerra contra a poboación débese ao consentemento e complicidade dos flamantes Premios Nobel da Paz occidentais: Obama (“Apoiamos totalmente o direito de Israel a se defender”, chegou a afirmar) e Unión Europea. O duplo raseiro e hipocresía occidental chega ao seu máximo cando falamos de Oriente Próximo en xeral e de Palestina en particular. Por dar un só exemplo, se o Estado terrorista de Israel posúe armamento nuclear secreto e nen sequera fai parte da AIEA (Axencia Internacional da Enerxía Atómica), é permitido. Mais se outro país da zona quere enerxía nuclear civil e fai parte dese organismo internacional, choven sancións internacionais promovidas pola UE e os EUA. Iso sen necesidade de mencionar as resolucións da ONU, eterno papel mollado, ou o asasinato de civís occidentais das brigadas de solidariedade, sempre sen castigo, algo que xamais sería permitido noutro contexto polas potencias occidentais: os exemplos son, lamentabelmente, xigantescos.

A tregua declarada será pois un mero intervalo no proceso de xenocidio, colonización e ocupación planificado por Israel se non o evitamos. O noso apoio a campañas como as de Boicote, Desinvestimentos e Sancións (BDS) e a presión pública na rúa e nas institucións desde organizacións sociais, políticas, e sindicais aos nosos estados son a achega mínima que podemos facer para evitar que o masacre se prolongue eterna e impunemente.