Día da Patria 06 – Conquistando liberdade desde a base

Neste Día da Patria de 2006, isca! sae á rúa, participando na comitiva de Galiza Nova que asistirá á manifestación nacional convocada polo BNG baixo o lema Somos unha Nación. Como presentación, temos preparado un panfleto no que resumamos os nosos posicionamentos ao redor da realidade do país. Podes consultalo neste mesmo artigo.

Conquistando liberdade desde a base

Isca nace co obxectivo de aglutinar mocidade no seo da Organización Xuvenil do BNG, Galiza Nova, en torno aos principios da esquerda anticapitalista.

O neoliberalismo imponnos unhas condicións laborais de extrema precariedade: accidentes laborais, salarios de miseria, emigración, desemprego. Mais tamén unhas modas e pautas culturais que ademais de ser alleas están pensadas como mero mercantilismo que só beneficia ás grandes industrias culturais españolas (seguindo modelos anglosaxóns) e que fomentan o individualismo, a pasividade e que pretenden convertirnos nun suxeito pasivo da publicidade que de cidadáns pasemos a ser simplesmente consumidores. Como cidadáns dunha nación dependente, a mocidade somos unha das partes mais vulnerabeis do proceso de cambio social que, após destruir os sectores produtivos básicos, transformou a nosa realidade económica nunha economía de servizos. A dependencia da nosa economía fai que o empresariado autóctono sobreexplote á mao de obra para asi aumentar os seus beneficios.

Isca non ten unha visión da Galiza interclasista que nega a realidade da loita de clases no noso país. Como mozos que somos sabemos que estamos a vivir un proceso de proletarización a cada día mais acusado (Galiza supera o 75% de asalariados na súa populación ocupada). A nosa precariedade é o resultado da dependencia nacional mais tamén da búsqueda de a cada vez mais beneficio económico por parte da clase empresarial.

Para os mozos e as mozas que formamos Isca, a política debe ser algo mais que ir votar cada catro anos. Pensamos que detrás de percepcións moi estendidas entre a mocidade como a de que “todos os políticos son iguais” existe a parte de verdade aprendida depois de muitos anos de decepcións provocadas por unha “esquerda tradicional” que se resigna a xestionar o existente e que pide “confianza cega” nas súas promesas sen dar nada a cambio. Para nós, a única maneira de evitar este proceso reside na aplicación do principio da democracia participativa, nas institucións e tamén nas organizacións políticas. O eleitoralismo e a mercadotecnia na política só conducen a un punto: á homologación de todas as opcións políticas, á profisionalización da política.

Para a mocidade que formamos Isca non existe separación entre o político e o social. Todas as organizacións e movimentos sociais que traballan na Galiza fan tanta política como @s deputad@s e @s concelleir@s. Só desde unha visión que entenda o movimento nacionalista como un programa político que vai mais alá dos procesos eleitorais concretos e que non pretenda transformar en “correas de transmisión” ás organizacións sociais, poderemos transformar desde a esquerda a nosa nación. Desde Isca apostamos pola relación horizontal entre o BNG e os movimentos sociais que traballan en clave nacional, sen preponderancias nen demagoxias. Só asi, pensamos, poderemos abrir o Bloque ás demandas de aqueles sectores da sociedade galega que se deberian sentir representados pola Frente Patriótica: as mulleres, a mocidade e @s traballadores. Asi, pensamos tamén, o Bloque integrará tamén outras loitas: o ambientalismo, os feminismos, a loita contra a precariedade laboral e o desemprego, a loita antiglobalización, as loitas pola liberación sexual anticapitalista…

Pensamos que a democracia participativa debe ser un principio rector do nacionalismo. Non valen xa referencias a “analises correctas” ou “equivocadas” feitas por organizacións políticas verticalistas nas suas cúpulas. As intelixencias colectivas ás veces cometen erros, mais, desde logo, estes terán fácil solución se se recurre á experiencia colectiva e á socialización dos problemas. O que sí que non leva a nengures é o “despotismo” de “todo para o povo, mais sen o povo” que impermeabiliza ás organizacións políticas e que afonda a cada vez mais as distancias entre a cidadanía e as organizacións que se din representativas da mesma.

As mozas e os mozos que compomos Isca estamos fart@s dunha visión pesimista da nosa sociedade que oculta as potencialidades que o povo galego ten. O movimento Nunca Mais, a loita labrega contra a cuota láctea, as folgas xerais, a nosa historia, o proprio medre eleitoral e social do nacionalismo… son probas de que somos un povo con futuro. As organizacións políticas transformadoras temos que estar tamén á altura das circunstancias e non debemos parasitar á nosa sociedade renunciando a dar pasos adiante nas nosas reivindicacións e na nosa loita diaria, as transformacións que operaron na nosa sociedade criaron novas demandas e tamén mais receptividade ante discursos de maior radicalidade e contundencia na defensa da nosa nación e das suas clases populares. As organizacións políticas temos tamén que render contas ante o povo galego e recoñecer os nosos erros se temos a intención de xenerar confianzas e de sumar mais povo no proxecto común do BNG.

Os mozos e as mozas de Isca pensamos tamén que temos que aprender do noso povo e que xa non valen certos “vangardismos” de esquerda mais tampouco de “dereita”. Non vale substraerse das propias contradicións e autoexcluirnos da nosa sociedade cando a analisamos. Os militantes do BNG tamén temos “clase” e debemos ser conscientes do papel que xogamos na sociedade e onde estamos situados cada quen de nós: negar que a nosa posición na estrutura de clases non determina en grande medida certas análises, ademais de idealista é un autoengano. É importante saber a que suxeito político queremos dirixirnos e cuais son as maiorias sociais na nosa nación. A precariedade é un problema dunha maioria social, mais non todos nós estamos afectados por ela. Xa que logo a “comodidade laboral” de algúns non pode levar implícita nas análises a negación da loita de clases.

Desde Isca pensamos tamén que a transformación da nosa sociedade non é un horizonte máximo. Para nós a transformación comeza no dia a dia a comezar polas proprias organizacións políticas que deben ser coerentes na prática co que defenden na teoria. Por exemplo: de nada serve defender a xestión participativa no institucional se dentro das organizacións se practica o dirixismo e o verticalismo na dirección; de nada serve defender no programa un modelo económico non neoliberal se cando se chega ao governo se privatizan servizos públicos.

Os mozos e as mozas de Isca pensamos que a autodeterminación é un direito irrenunciábel do povo galego. Para nós non valen parches. O actual modelo constitucional español debe ser crebado, apostar polo manemento do status quo actual é unha renuncia que Galiza non se merece. A autodeterminación non é para hoxe nen para mañá, os direitos vanse conquistando dia a dia coa autoorganización da nosa sociedade e chega un momento no que o seu exercicio é xa irreversíbel. Traballar para que ese horizonte de soberania nacional plena no económico e no político se efectivice canto antes é o noso obxectivo. Non queremos perdernos no camiño, a autodeterminación é o camiño.

Desde Isca apostamos pola defensa da nosa língua. Os 25 anos de autonomía foron un fracaso para a língua. A acentuación do proceso neoliberal no noso pais coas suas implicacións (precariedade, transculturalización, desenvolvimento das novas tecnoloxías, impacto das industrias culturais españolas…) tiveron efectos nefastos para o galego especialmente entre a mocidade. Renovar as análises e as prácticas neste terreo é mais urxente que nunca. A loita pola defensa do galego estáse a increber mais que nunca na loita contra a globalización neoliberal.

Xa que logo, por todo isto e por moitas cousas mais, un grupo de mozos e mozas nacionalistas militantes de Galiza Nova criamos Isca, porque cremos que na organización e na loita está o noso futuro como pobo.