Isca ante o 1º de Maio: Aquí e agora, loita de clases!

A sombra da crise percorre o noso país, por medio da carestía da vida provocada polo aumento dos prezos -as cifras oficiais (baseadas nun IPC fraudulento) estiman máis dun 4%, aínda que os produtos básicos subiron máis do duplo- e o estancamentosalarial durante tantos anos (mentres as empresas aumentaban os beneficios nun 73% os salarios crecían un 3,7% como resultado do pacto social).No Estado Español os últimos anos estiveron caracterizados pola expansión do traballo temporal, a exclusión de miles de traballadores das prestacións eas bonificacións ao empresariado, reformas apoiadas ou impulsadas directamente pola UE e desenvolvidas de igual xeito por PP e PSOE.

A mocidade é unha parte extremadamente vulnerábel neste contexto, xa que sofre con maior contundencia os peores excesos do neoliberalismo, como demostra a realidade cotiá de precariedade e sinistralidade, subcontratacións e baixos salarios, ou os milleiros de galegos que teñen que emigrar cada ano, ou a discriminación de xénero, ou o feito de que o Estado chegue a ofrecernos o Exército como unha “saída laboral”. Cando os beneficios importan máis que as persoas, tamén os servizos públicos e os dereitos sociais sofren estas ofensivas, con reformas privatizadoras como a LOU e Boloña no ensino público; dereitos como a vivenda son unha quimera a pesar de que existen milleiros de construcións baleiras; ata o dereito de reunión nos espazos públicos é cuestionado e criminalizado coa desculpa do “botellón”; os medios de comunicación impoñen o consumismo e o pensamento plano, mentres as leis de propiedade intelectual priman os privilexios dos ricos contra o dereito a compartir; ata a natureza é depredada, como demostran o Plano Acuícola, o uso de transxénicos, a resistencia de Ence a desaparecer ou a construción do TAV.

As políticas económicas e laborais do Estado Español e da Xunta (que van de mans dadas no impulso do crecemento económico para unha minoría) non son parte da solución, senón do problema. A realidade económica é tamén inseparábel da situación política, caracterizada pola negación da soberanía, de xeito que o cambio político pasa pola acumulación de forzas en prol do exercicio dos nosos dereitos nacionais. É importante notar que a consolidación deste modelo asentou nos avanzos e na consolidación dunha clase social hexemónica no país, mentres vivíamos unha transformación social marcada pola asalarización, a destrución de sectores produtivos, a imposición do consumismo e os recortes de dereitos para a clase traballadora. Así, Isca! denuncia contundentemente a deriva populista de parte do nacionalismo, que nega a realidade da loita de clases para reclamar unha adhesión nacional a empresas –no duplo sentido da palabra- que funcionan nunha difusa “chave de país”, sen diferenciar os proxectos contraditorios entre clases sociais e os seus diferentes intereses.

Existen alternativas ao modelo imperante, que só deixa un ronsel de explotación e inxustiza. De Isca! pulamos por orientar cada pequena vitoria nun paso máis na construción un novo modelo sustentábel baseado na xustiza social, protagonizado pola clase traballadora e os movementos populares, e amparado nun sistema democrático e participativo. A nosa loita nacional, acompañada do internacionalismo solidario, será tamén o mellor contributo para os avanzos no resto do mundo – onde o espectro do neoliberalismo ten unha faciana máis dura, a crise alimentar condena a millóns de persoas a morrer de fame-, para acadar un futuro promisorio para a humanidade, os pobos e a natureza.

Podes consultar aquí o Rebater do 1º de Maio.

Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario