Manifesto Mais Alá: por un cambio de rumo no nacionalismo galego

maisala2.png

A organización xuvenil Isca! e un grupo de militantes e simpatizantes do Movemento Galego ao Socialismo son os asinantes iniciais dun manifesto que, baixo título de “Máis Alá! – por un cambio de rumbo no nacionalismo galego” está a difundirse entre a militancia nacionalista de cara á Asemblea Nacional do BNG. Nel, resúmese a nosa análise do camiño percorrido polo BNG nestes últimos anos e apreséntanse propostas de futuro para a recuperación dun proxecto nacionalista ilusionante, soberanista e transformador. A seguir, reproducimos o seu contido:

1. A sensíbel perda de apoios electorais do BNG nas recentes eleccións ao Parlamento galego do 1 de marzo, coa conseguinte imposibilidade de seguir a formar goberno na Xunta, coa franquía do PSOE en Galiza, vén de posibilitar a apertura dun debate no seo da nosa organización, hexemónica no campo do nacionalismo galego. Un debate que nós queremos que sexa de ideas, que vaia alén de conxunturas electorais e que contribúa a marcar un novo rumbo político e a facer do BNG un verdadeiro instrumento para a autodeterminación nacional e a emancipación social.

2. Xa nas anteriores eleccións galegas, as de 2005, a importante caída de votos do BNG era reflexo dun estado de cousas nada favorábel aos intereses do nacionalismo galego, que estaba a ser incapaz mesmo de fidelizar case a cuarta parte dos votos obtidos en 1997. Pero naquela altura, a entrada do BNG no co-goberno da Xunta imposibilitou calquera tentativa de debate interno, frustrando unha vez máis as esperanzas dos sectores da organización que, crítica pero responsabelmente, viñamos demandado a apertura dese debate.
Así as cousas, os resultados electorais do pasado 1 de marzo, aínda que non totalmente agardados, tampouco nos poden resultar estraños ao devalar político da nosa organización nos últimos tempos, xa que non son máis que a constatación de que o rumbo que está a levar o BNG está lonxe de ser o idóneo, coa modulación das mensaxes políticas (tanto no contido social como no nacional) e un funcionamento organizativo no que a participación da militancia deixou de ser o eixo central sobre o que ir construíndo as nosas actuacións políticas.
Por iso mesmo, calquera análise que se pretenda realizar do acontecido nas eleccións de marzo non pode ser feita única e exclusivamente á luz do devandito proceso electoral, nin tampouco como avaliación dunha acción de goberno, a do bipartito BNG-PSOE, na que, malia ser a forza minoritaria do Executivo galego, o BNG demostrou sen dúbida unha mellor capacidade de xestión e de iniciativa que o seu socio no Goberno, socio que mesmo chegou a practicar a deslealdade a respecto de diversas iniciativas nacionalistas.
Porén, a falta dunha visión política de longo alcance, por mor do repregue estratéxico do BNG como forza política en torno á “acumulación de forzas no institucional”, impediu que o paso polo goberno autonómico servise para avanzar no proceso de autodeterminación nacional, favorecese o afortalamento de consciencia e comunidade nacional e iniciase a construción doutro modelo de sociedade.

3. Nós pensamos que comeza un ciclo novo para o BNG, un ciclo que debe dar por rematado o actual, no que se desenvolveu por parte da dirección da organización unha calculada estratexia da “moderación”, cuxos resultados á vista están: nin se ampliou a base social, nin se gañaron votantes, nin avanzamos en conciencia nacional.
Esta estratexia da “moderación” vénse aplicando tanto no terreo da reivindicación social, como no da construción nacional, e leva consigo de maneira inseparábel un novo modelo organizativo, menos participativo e horizontal, que paseniñamente se vai instaurando no interior da organización. A aposta feita no seu día en prol dunha Asemblea nacional por delegación, no canto da tradicional Asemblea aberta ao conxunto da afiliación, reflite ben ás claras a intención de acomodar a organización a un esquema que restrinxe fortemente a participación e o debate interno e fai menos horizontal o seu funcionamento. Isto implica un riscos máis que evidentes para un proxecto nacionalista e transformador como o que vén significando historicamente o BNG, xa que un modelo organizativo como o sinalado só consegue a apatía e desmobilización da militancia nacionalista, militancia que é o activo fundamental e insubstituíbel da nosa organización.

4. En nome desta “moderación”, o baixo perfil do contidos do programa co que o BNG concorreu ás pasadas eleccións merece ser posta en relevo: esvaeceron eixos claves do programa como a normalización lingüística, tradicional bandeira do nacionalismo, ou o da procura dunha institucionalización galega que fixera desaparecer as deputacións e empoderar as comarcas, así como a reforma dos medios de comunicación públicos ou dos escandalosos subsidios concedidos aos privados, mesmo en nome dunha inexistente promoción do idioma.
En cambio, iniciativas máis valentes como a creación dunha banca pública galega, a construción dunha rede ferroviaria de proximidades, ou a nacionalización de infraestruturas de comunicación foron adiadas para o futuro, careceron do impulso necesario de cara á súa presentación perante a sociedade galega.

5. A estratexia da “moderación” levou, así mesmo, implícita unha importante despolitización de parte do corpo electoral, social e mesmo militante do BNG, o que é en si mesmo debilita enormemente un proxecto coma o noso, debedor da súa militancia e, xa que logo, interesado coma ningún outro en manter un alto compromiso militante, con xente politicamente formada e capaz de desenvolver socialmente o discurso do BNG fronte aos discursos dominantes.

6. Vimos advertindo, tamén, na liña política e estratéxica do BNG un rebaixamento importante no noso perfil político como organización nacionalista e transformadora. Así, deixaron de estar nun primeiro plano da nosa acción política a reivindicación da soberanía de Galiza, así como aqueles elementos que nos sitúen claramente na esquerda transformadora.
Isto vénse concretando, a nivel práctico, na case desaparición do discurso soberanista, discurso que, por outra parte, o que explica a razón de ser do BNG como organización e que nós entendemos que é o grande debate social que debe abrir o futuro deste país, a chave da liberdade e a xustiza social e o noso maior activo ante o pobo galego. O horizonte estratéxico do nacionalismo galego só pode ser a autodeterminación nacional, isto é, o dereito a decidir colectivamente sobre o destino de Galiza como pobo. Nese sentido, debemos enfrontar como tarefa a construción nacional, alén de ser capaces de consolidar pasos que permitan avanzar nesa dirección.
De igual maneira, desde a dirección do BNG vénse postulando por ocupar un espazo político cada vez máis difuso en canto ao que ten a ver coas coordenadas esquerda-dereita, violentando a posición histórica da organización como forza da esquerda transformadora, o cal resulta inquietante no contexto actual, marcado por unha fonda crise do modelo capitalista neoliberal e por como este modelo viña afectando ao noso país e, nomeadamente, á clase traballadora e ao sectores sociais máis indefensos.
Nese sentido, bótase en falta unha aposta clara por reformas estruturais en beneficio da maioría social e que afonden nun outro modelo económico e social, con medidas tendentes en favor da progresividade fiscal, da paralización e reversión das privatizacións ou por melloras garantidas por lei nos horarios e condicións laborais, etc. Así mesmo, no que a ver coa mocidade, tamén se percibe a limitada capacidade da organización para neste momento oferecer respostas estruturais aos seus principais problemas, o emprego e a vivenda, como se viu nas políticas desenvolvidas desde o goberno da Xunta, que apenas se centraron en ámbitos como o lecer e a sexualidade.
Do mesmo xeito, tampouco se está a atinar cun discurso ecolóxico de noso, que enfronte de xeito decidido as desfeitas ambientais e sociais causadas polos intereses económicos, o que en certa maneira está a proxectar unha imaxe nada favorábel do BNG entre sectores importantes do movemento social, activo e sensibilizado fronte á destrución do territorio.

PROPOSTAS
7. Desde unha formulación crítica pero construtiva, queremos expor unha serie de propostas inmediatas para o futuro do BNG, coherentes coa nosa traxectoria e discurso, que van na seguinte dirección:

· É precisa unha asemblea aberta (se se quere manter a fórmula da delegación nas formas, que cada delegado represente a un militante) na que se integren todas as posicións e na que non se busquen escusas exóxenas, senón que se afonde na raíz dos problemas existentes no BNG, que son de carácter endóxeno e que, por tanto, a súa superación deben estar en mans do conxunto da militancia. Nese sentido, sería importante promover unha modificación estatutaria que pechase a posibilidade de que nun futuro as asembleas nacionais sexan convocadas por delegación, respondendo unicamente á conxuntura interna do momento.

· A devandita asemblea debe impulsar un cambio de rumbo estratéxico do proxecto, que pasa indefectibelmente pola asunción con todas as consecuencias da loita pola hexemonía ideolóxica do país,. promovendo un xiro á esquerda e un maior contido soberanista na proposta política do BNG, para o que é necesario recuperar a capacidade mobilizadora da organización.

· Este cambio de rumbo estratéxico debe ir unido a unha mudanza nos métodos de traballo no seo da organización, estimulando a participación da militancia nas tomas de decisión. De igual xeito, o cambio no rumbo debe levar consigo unha renovación (non só xeracional) nas persoas que deban asumir funcións de maior responsabilidade, comezando coas dos órganos de dirección a nivel nacional.

· Cómpre converter o dereito de autodeterminación nunha reivindicación para xa, posto que representa a única solución plausíbel -que os nacionalistas debemos explicar e popularizar- para contar cunha ordenación territorial propia, para construír un modelo social alternativo e fundamentado na xustiza, para decidir nós sobre a industria, o agro, a enerxía ou a pesca, para preservar o noso ambiente, para normalizar a nosa lingua e para relacionármonos en pé de igualdade co resto do mundo.

· Cómpre, así mesmo, unha reorientación da estratexia política, que supere unha teórica mais imposíbel neutralidade no conflito entre capital e traballo en nome da contradición nacional -que na práctica sempre se orienta cara aos intereses do primeiro- e incardine definitivamente o BNG na esquerda. Dada a profunda imbricación do capitalismo, na súa agresiva variante neoliberal, coa dependencia nacional, e dado que este sistema esquilma o mundo enteiro e nos conduce a unha catástrofe sen precedentes, o nacionalismo do século XXI será forzosamente anticapitalista ou non será. Hai que recuperar a democracia e o internacionalismo e incorporar novas formas de resistencia.

· Cómpre unha nova relación cos movementos sociais, baseada na horizontalidade, na colaboración e respecto mutuo e no recoñecemento da importancia da súa loita e do seu papel como instrumentos para a transformación social.

· Nós pensamos que é o momento de posibilitar a incorporación de todos aqueles sectores e persoas que, ben desde o campo social, ben desde a súa militancia política e/ou persoal, están dispostos a traballar organicamente por un BNG que sexa instrumento para a autodeterminación nacional e a emancipación social.

· É o momento tamén de entender o pluralismo interno dun xeito máis inclusivo e xeneroso, co fin de contribuír a unha maior implicación de todas as persoas e sectores que veñen conformando o BNG, así como daqueles que se vaian incorporando ao proxecto.

· É o momento, en definitiva, de avanzarmos, desde a pluralidade, nun BNG de todos e todas, que afortale a nosa unidade e que alargue significativamente a base militante, co fin de saírmos da actual situación cunha maior cohesión interna e unha tamén maior capacidade mobilizadora.

Estamos a tempo de rectificar, de cambiar o rumbo do BNG e de poñer proa ao futuro para construírmos o nacionalismo do século XXI, un nacionalismo soberanista e transformador, implicado ao máximo na realidade social da nación galega e sentíndose parte da vaga liberadora que comeza a percorrer o mundo desde valores como a xustiza social, a solidariedade, o respecto entre pobos, linguas e culturas, o feminismo e a defensa do medio natural.

Galiza, 20 de marzo de 2009

Asinantes iniciais:

Organización xuvenil ISCA!
José Vicente – Consello Nacional do BNG / Pontevedra
Noa Presas – Consello Nacional do BNG / Ourense
Fidel Diéguez – Consello Nacional do BNG / Noia
Pedro Pérez – Consello Comarcal do BNG de Vigo / Concelleiro en Fornelos de Montes
Roberto Rodríguez – Consello e Executiva Comarcal do BNG de Ourense / Ex-concelleiro
Roi López – Consello Comarcal do BNG de Lugo-Sul
Xulio Fernández – Militante do BNG en Melide
Laura Arjonilla – Consello Local do BNG de Compostela / Responsábel Local de Galiza Nova
Xaquín Agulla – Militante do BNG en Poio / Membro do Consello Confederal da CIG
Pilar Rodríguez – Consello Local do BNG de Vigo
Antonio Somoza – Militante do BNG en Lugo / Ex-concelleiro
Paula Castro – Militante do BNG en Ames / Ex-Responsábel Comarcal
Enrique Yáñez – Militante do BNG en Celanova – Responsábel Local de Galiza Nova
Anxo Noceda – Consello Local do BNG de Compostela / Secretario Comarcal da CIG
Uxío-Breogán Diéguez – Consello Comarcal do BNG de Muros-Noia
Héctor López de Castro – Militante do BNG en Compostela
Antolín Alcántara – Militante do BNG en Vigo / Executiva Confederal da CIG
Rafa Villar / Militante do BNG en Compostela

[descarga en pdf]

 

Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario