A precariedade é o denominador común que define a situación laboral da mocidade galega. Un bo paradigma é a a situación da empresa de Telemarketing BOSCH, que na cidade de Vigo conta con mais de 1400 traballadoras/es, na súa inmensa maioría mozas e mozos. Destes, só 158 teñen actualmente contrato indefinido, co cal estamos a falar de que o 89% do persoal está nunha situación de temporalidade (ben con contratos por obra ou ben por ETTs) no seu posto de traballo, co que iso implica á hora de acceder a unha vivenda, planificar o futuro, etc.
O pésimo convenio do sector, asinado a nivel estatal por UGT e CCOO, recolle que o 30% das traballadoras e traballadores deben ser indefinidos, e nin iso está a cumprirse na práctica. Para colmo, a Audiencia Nacional ven de desestimar unha demanda na que se pedía que se contabilizase para calcular esta porcentaxe o persoal contratado por ETT (745 persoas só nesta multinacional alemana). En definitiva, é un ilustrativo exemplo dun panorama laboral no que os baixos salarios ou o aumento do desemprego completan umha situación pouco prometedora para a mocidade galega, mais que tamén nos dá cada vez máis e mellores razóns para organizarnos e loitar.