Os que morren pola vida non poden chamarse mortos


Hoxe morreu Chávez. O Comandante Hugo Rafael Chávez Frías, presidente da República Bolivariana de Venezuela, derrotou unha e outra vez o imperio, a CIA, a oligarquía criminal e até un golpe de estado, mais non puido vencer finalmente o cancro logo dunha batalla que durou ano e medio.

Con el vaise o patriota que liderou a segunda independencia e a renovada esperanza bolivariana da integración dos pobos de latinoamérica. O militar revolucionario que o 4 de febrero do 92 ergueu a voz e as armas pola grande maioría explotada, a mesma que o levaría ao goberno 6 anos despois pola vía electoral, despois de pasar pola prisión. O dirixente político que recuperou e deu nova vida ao soño do socialismo no século XXI. O presidente que gañou a súa 16ª convocatoria electoral baixo as consignas de independencia e patria socialista, tan necesarias para todos os pobos do planeta, tamén para o noso.

Deixounos Chávez mais fica todo un pobo organizado, loitador e combativo, o que o trouxo de volta o 14 de abril de 2002 e que ten a tarefa de seguir a construir o seu soño, que é o mesmo de todos os desposuídos do mundo.

Fica o ALBA, os Consellos Comunais, as Misións e tantísimas conquistas sociais e políticas da Revolución Bolivariana, e sobre todo fican millóns de militantes dispostos a defender o seu legado e a construcción dunha sociedade plenamente xusta e democrática, sen explotadores nin explotados.

A alegría de quen hoxe festexa a súa morte, a obscena unanimidade desinformadora de todos aqueles que mañá seguirán a manipular e mentir sobre a realidade daquel país, debe servirnos a nós para seguir a acumular toda a nosa raiba antiimperialista, mais necesaria que nunca no combate contra a oligarquía e os seus lacaios. Un combate solidario en apoio a un proceso revolucionario que debe continuar agora con máis alento aínda, e no que as forzas revolucionarias de todo o mundo estamos a xogarnos moito.

Por iso , a mellor homenaxe será continuar a solidariedade e a nosa loita até vencer, aquí e agora, pola independencia e o socialismo na nosa patria e en todos os pobos do mundo.

Porque como cantaba Alí Primera, outro revolucionario venezolano que deixou o mundo antes de tempo: “os que morren pola vida non poden chamarse mortos”.

Viva Chávez!

Patria socialista ou morte!

Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario