Solidariedade co pobo escocés. YES/AYE Scotland!

A loita do pobo escocés para ser quen de decidir, de novo, sobre os seus propios asuntos conta xa con varios séculos de historia. A comezos do século XVII o Rei Jacobo VI de Escocia converteuse en Jacobo I de Inglaterra (1603). Malia a unión das coroas Escocia non perdería o seu parlamento xa que seguían a existir dous gobernos diferentes, o que se agudizou entre ambos países foi o ámbito económico estando Escocia sometida aos intereses de Inglaterra. Paralelamente a isto a influencia da língua inglesa no territorio escocés foi cada día maior e a progresiva anglización e o retroceso da língua escocesa así como do gaélico escocés é máis que evidente.

A comezos do século XVIII, concretamente en 1707, os parlamentos escocés e inglés asinan a chamada Acta da Unión que tiña, como unha das principais consecuencias, a disolución dos parlamentos escocés e ingles e o establecemento dun único parlamento central da Gran Bretaña. Este acordo nunca foi popular entre o pobo escocés e a meirande parte del opúxose desde o comezo mediante protestas masivas, contestadas coa represión e o establecemento da Lei Marcial.

A mediados do século XIX apareceron novos movementos que pulaban por un maior autogoberno na rexión e a devolución do control sobre os asuntos propios de Escocia a man das escocesas. Demandábase a creación dunha Asemblea Escocesa, apoiada por diferentes partidos dos ámbito conservador e liberal (posteriormente tamén do laborismo), que nunca chegou a ser aprobada polo paralmento británico.

O nacionalismo escocés comezou a tomar forza a partir de 1921 coa creación da Liga Nacional Escocesa que loitaba abertamente por dotar a Escocia de máis soberanía e camiñar cara a independencia; movemento moi influenciado polo Sinn Féin irlandés. O forte crecemento leva a crear o Partido Nacional de Escocia e, posteriormente no 1934, o Partido Nacional Escocés (SNP) que pasou dunha postura autonomista ao principio a abertamente favorábel á independencia actualmente.

O camiño do SNP non estivo exento de dificultades. En 1974 obtivo uns bos resultados electorais o que lles permitiu esixir o traspaso de competencias. Levouse a cabo un referendo para constituír unha nova Asemblea Escocesa, que non acadou un mínimo necesario a prol da proposta. A chegada ao poder de Margaret Thatcher paralizou por completo todo tipo de autonomía.

En 1997 a vitoria laborista no parlamento británico facilitou a creación dun parlamento escocés nese mesmo ano, sendo refrendado maioritariamente en referendo; unha autonomía limitada xa que Escocia continuaría sometida aos intereses do Estado. En 2011 o SNP gañou as eleccións ao parlamento Escocés por maioría absoluta o que permitiu lanzar a proposta independentista, que se plebiscitará en referendo o vindeiro 18 de setembro.

Lingua

En escocia existen dúas linguas, o escocés e o gaélico escocés. O escocés é unha língua xermánica falada nas Lowlands ou Terras Baixas de Escocia, amais de partes Irlanda do Norte. O gaélico escocés é unha lingua da rama celta, indoeuropea, falada nas Highlands ou Terras Altas e nas illas occidentais escocesas. Malia que os sinais identitarios non sexan o principal argumento do movemento soberanista si hai que telos presentes pola situación de asimilación sufrida.

O inglés, lingua de uso culto e do poder político e económico, é responsábel da progresiva asimilación cultural e declinio das línguas nacionais escocesas; situación non moi diferente do que ten acontecido no noso país. Tanto no plano social como no legal, a discriminación das linguas é máis que evidente sendo consideradas de segunda categoría e prácticamente inexistentes no ensino ou na administración.

Economía

En 1970 descubriuse petróleo no Mar do Norte o que eliminou o debate sobre a viabilidade dunha Escocia independente e o soberanismo incorporou ás súas teses o expolio dos seus recursos e o agravio na distribución dos beneficios do petróleo segundo intereses alleos.

Escocia é un país non dependente e conta cunha gran potencialidade enerxética non derivada do petróleo como o vento ou as ondas do mar. Só se precisa da vontade social e política para que o aproveitamento dos recursos sexa viábel, e a independencia é condición necesaria para calquera mudanza social.

Gran Bretaña é, nestes momentos, un dos estados máis desiguais da rexión e a implementación continua das receitas neoliberais (desde Thatcher até o presente) ten traspasado grandes cantidades de riqueza do traballo a mans do capital facendo que unha pequena elite oligárquica aumentase en gran medida as súas fortunas mentres que as clases populares só viron baixado o seu poder adquisitivo, aumentos de prezos, restricións de combustíbeis e mesmo baixada das pensións.


Polo tanto, desde Isca! solidarizámonos e mostramos todo o noso apoio ao proceso independentista na Escocia que nuns días decidirá en referendo vinculante o seu futuro de liberdade e prosperidade. Entendemos a independencia como o primeiro paso non só para rachar coas cadeas da dependencia económica e política, máis tamén para construir desde abaixo un novo país onde se decida o modelo económico e social máis beneficioso para as clases populares, onde rachemos definitivamente cos monopolios e as estruturas imperialistas como a Unión Europea e a OTAN. Independencia para decidilo todo!

YES/AYE SCOTLAND!

Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario