Estamos informados sobre Gaza?

¿Estamos informados realmente sobre Gaza? ¿A ofensiva israelí sobre Gaza pretende destruír a Hamas? Michel Collon, especialista en conflitos, responde ás cuestións «provocativas» de Solidaire

Juliano Versteegh

A crise económica e as preocupacións cotiás ocupan os espíritos e Gaza pasa quizais ao segundo plan na vida diaria dos traballadores. ¿Por que?

Michel Collon. Coloite dicía «Non se pode dicir a verdade na televisión, hai demasiada xente que mira». A cuestión a formular a poboación belga é: ¿pensa que está ben informado? ¿Cre que nunha rexión como o Oriente Medio con toda a riqueza do petróleo, se lle vai dicir a verdade?

Antes de traballar sobre o ámbito internacional e as guerras, fixen reportaxe social en Bélxica durante 15 anos. En cada sector en loita os traballadores chamábanme: os medios de comunicación non informan ben.

Os medios de comunicación e a escola esconden coidadosamente como Israel se impuxo. Imaxine isto… Vostede belgas, vivos e que traballan aquí dende xeracións, de golpe, da xente desembarcan: «Os Nosos antecesores vivían aquí hai dous mil anos, o noso Deus dixo que esta Terra nos corresponde, vaia vosté fóra! »debe abandonar a súa casa, os seus campos, as súas riquezas e ir vivir en tendas de campaña. Primeiro, os invasores toman Bruxelas, Amberes, o Hainaut. Un pouco máis tarde Lieja e Flandes occidental. Bloquean todas as estradas cun gran muro. E finalmente, atópase todos aparcados arredor de Ostende e no fondo das Ardenas. En condicións de vida miserables. Ademais, trátaselles de mentireiros, de violentos, de terroristas. E ben, substitúa Ostende por Gaza, e Ardenas por Cisxordania, ten exactamente o que fixo Israel!

A propósito de desinformación, os belgas tiveron a pesar de todo unha boa advertencia, non? A RTBF conseguiu facer crer que Bélxica desaparecera nunha noite. Entón, prudencia, non? Nos anos 80, en Nicaragua, un goberno de esquerda quería eliminar a pobreza e resistir a Estados Unidos. Foron atacados por terroristas financiados pola CIA, bloqueáronse os portos e os medios de comunicación fixéronos diabólicos. Foron arrastrados e o país volveu á miseria. Un sacerdote nicaragüense, entón ministro de cultura, dicía: «Cando vexo o que os medios de comunicación contan sobre o meu país, que coñezo ben, dígome que non debo crer nada do que contan sobre os países que non coñezo».

O grande problema, dos belgas, dos franceses, dos europeos sobre o conflito israelí-palestiniano é que son desinformados. Con algunhas raras excepcións, a televisión ponse do lado de Israel.

A pesar de todo Hamas empezou o conflito e colle á poboación palestina como refén, non?

Michel Collon. Non. A propósito dos foguetes lanzados sobre cidades israelís, non se nos di que os palestinianos (Hamas, Fatah e individuos) disparan os foguetes sobre as cidades das que botaron aos seus pais. Vivían alí antes! Por que se esconde?

Pero sobre todo: Hamas respetou a tregua durante meses. Agora ben, esta tregua tiña varias condicións. Israel debía levantar o bloqueo que estrangulaba Gaza, non o fixo. Non debía cometer agresións militares, hai abondo disto. Exipto debía abrir as súas fronteiras, non se fixo. En realidade, é Israel o que non respectou a tregua.

Hamas, é a pesar de todo, fundamentalista. Poden os progresistas apoialo?

Primeiro, durante decenios, cando Hamas non existía aínda, Israel fíxoo todo para destruír o Fatah de Arafat e os movementos palestinos de esquerda. Logo, ao igual que o Hebzollah en Líbano, o Hamas parece de acordo en respetar o estilo de vida do conxunto da poboacións a Gaza.

A xente votou Hamas, considerándose traizoada polos precedentes dirixentes palestinianos. Se interroga palestinianos de esquerda e laicos, votaron porque Hamas é o partido que resiste. É mentira dicir que o Hamas colleu aos palestinos como reféns, todos os palestinos negan e rexeitarán sempre a colonización, mesmo se mañá Hamas é destruído totalmente.

Finalmente, dísenos a continuación de modo un pouco racista que esta xente é musulmá e que son fanáticos… Que se me explique entón por que os EE.UU organizan golpes de Estado para tumbar a Chavez, un cristián! Ou Evo Morales, un indio. En Venezuela, antes de Chavez, 80 anos de riqueza petroleira produciron 80% de pobres. O diñeiro saía aos petos de Exxon. Chavez, Evo, os iraquís ou os palestinos: nada a ver coa relixión, todo a ver coa pillaxe dos recursos destes países.

Pero en Palestina, hai poucos recursos naturais…

Oriente Medio forma un conxunto. Os árabes vense como unha soa nación. Son os colonizadores os que dividiron a rexión para controlala mellor. Os británicos, e despois Estados Unidos, vixiaron a poñer o petróleo nas mans dos reis, dos ricos saudíes e outras marionetas mentres o resto do mundo árabe persiste na pobreza e o subdesenvolvemento. Israel é mado por Washington para ser o xendarme de Oriente Medio. Ademais, quere construír un oleoducto que fará del o distribuidor do petróleo iraquí sobre o Mediterráneo.

Israel asegura que non hai ninguén en fronte para negociar e que a paz é imposible.

A paz é posible en Oriente Medio. Tense que crear un solo Estado que lles garanta todos os dereitos a todos: xudeus, musulmáns, cristiáns ou ateos. Un Estado non pode ser fundado sobre unha relixión privilexiada, que exclúa ou que rebaixe os outros. Un só Estado, un home unha voz, e o dereito ao retorno para os que foron expulsados.
Moitos palestinos e israelís pensan que se necesitará unha solución transitoria con dous Estados. A decisión é súa. Sen dúbida, que con todo o odio que foi sementado, necesitaranse unha ou dúas xeracións para chegar a unha coexistencia harmoniosa. Pero manteño que Israel é o Estado máis racista no mundo, practicando a limpeza étnica contra os árabes. Para chegar a unha solución tense que poñer fin a este racismo. Implicando un Estado varias culturas non é un empobrecemento, senón un enriquecemento.

Penso que con estas provocacións e estas destrucións terribles, Israel non quere a paz. Négase a negociar sabendo que iso arrisca provocar atentados. Terá así un pretexto para xustificar as súas novas deportacións e anexións.

O ministro belga dos asuntos estranxeiros Karel De Gucht e os seus colegas europeos parecen tomar unha posición neutra na historia…

Gucht non é absolutamente neutro, e a U. E. tampouco. Acaba de votar para Israel un estatuto de cuasi-membro da Unión Europea mentres que Israel viola todas as resolucións da ONU e o dereito internacional dende hai ducias de anos! Cualificou de ‘terrorista’ o goberno Hamas elixido democraticamente, o que deu luz verde á agresión.

Cando a ministra de Asuntos Exteriores israelí di que Israel defende os valores da comunidade internationnale diante de Sarkozy, este aplaude. Cando se ve como Sarkozy, Merkel, De Gucht e compañía teñen apoiado Israel todo o tempo, digo que son eles os que bombardean no noso nome. Vai seguir tolerándose?

É sobre todo a poboación belga de orixe imigrada a que se mobiliza actualmente. ¿Por que hai aínda tanto indiferenza e pasividade dos traballadores «belgo-belges»?

Son mantidos na ignorancia. Pero a guerra en Palestina fai parte dunha guerra global Norte Sur que se mantén no noso nome. Non se pode comprender o mundo de hoxe se non se comprende por que está a riqueza no Norte e a pobreza ao sur.

As sociedades europeas roubaron o ouro e o diñeiro da América latina, os minerais, o caucho e os escravos de África (co noso Léopold II que cortaba as mans cando un se negaba a traballar para el), e o petróleo de Oriente Medio. Hoxe, o terceiro mundo segue sendo pobre posto que as multinacionais se instalan nel pagando aos traballadores unha miseria, prohibindo os sindicatos, corrompendo os dirixentes políticos e a policía. Polo tanto, toda a riqueza do sur segue saíndo cara ao norte. Isto pon os traballadores belgas diante dunha elección moral: colocarse ao lado dos roubados ou dos ladróns? Reclamar xustiza ou facer a avestruz esperando aproveitar un pouco o roubo?

Deberiamos testemuñar máis curiosidade e abertura. En Bélxica temos a sorte de ter inmigrados, incluído traballadores sen papeis. Temos que falar con eles, escoitalos. Podémonos decatar de moito! Os árabes explicarán o que fixo Europa no Oriente Medio desde hai séculos. Os negros explicarán o que fixo no Congo. Os latinos por que hai aínda un 44% de pobres mentres que a América latina é moi rica.

Comparo a situación actual ao Titanic. Cos moi ricos en primeira clase, as clases medias e os traballadores que están na terceira clase sen moita comodidade pero están no barco. Só o Titanic continúa cara ao desastre posto que o capitán e sobre todo os armadores gañan muito, co esforzo dos traballadores que reman e dos escravos do Sur.

Os traballadores belgas queren quedar no Titanic, fundado no empobrecemento do terceiro mundo e que, despois da crise financieira, prepara outros, quizais máis graves aínda? O número de pobres non parou de aumentar no mundo desde hai 20 anos. Quérese afundir co Titanic ou escoller outro modo de navegar baseado en relacións xustas entre o Norte e o Sur? En Europa, esta elección é deturpada or unha información como a que Coloite denunciaba.

¿Que facer entón?

Desde algúns anos, traballo co equipo Investig’Action, e uso a miña web www.michelcollon.info para descifrar a información, dar a palabra aos excluídos da información oficial, mostrar as imaxes escondidas, aprender a localizar as mentiras dos média.

Moita xente escríbeme, asqueados pola prensa e desanimados, posto que non se lles escoita. Necesítase unha estratexia colectiva para que a xente poida probar a información e se volver activos. A información é un dereito que se conquista e non cae do ceo. Como todos os outros dereitos.

Isto require un paso activo. Por exemplo, se un responsable sindical ten aínda unha dúbida sobre a cal está o agresor e o colonizador entre Israel e os palestinos, que organice entón para todos os seus afiliados un debate coas dúas partes, que se informe por Internet, cos sindicalistas palestinos e preto daqueles os que a televisión exclúe dos seus debates!

Para conquistar o dereito a unha información de calidade, completa e non manipulada por intereses, necesitamos un movemento cidadán para a información desde a base. «Somos todos xornalistas! »

Solidaire