18-M: A manifestación rematou, a loita pola lingua continúa

As visións pesimistas sobre a sociedade galega contrastan con esporádicos movementos de mobilización social que demostran que as propostas políticas poderían ser ben máis audaciosas. Á marxe das posíbeis controversias sobre cifras, o certo é que milleiros de persoas- 25.000, segundo o cálculo tradicionalmente xeneroso da organización- reclamaron nas rúas de Compostela o “dereito a vivirmos en galego”, e que a manifestación promovida pola Mesa pola Normalización Lingüística foi apoiada por centenas de colectivos -entre os cais se incluían o BNG ou a CIG- e tamén a Associaçom Galega da Língua elaborou o seu propio manifesto e fixo a súa propia chamada a participar na mobilización, após as infructuosas conversas que pretendían unha convocatoria máis plural nos organizadores e máis contundente no manifesto.

Tamén a militancia de Isca! participou activamente da mobilización, ben desde a presenza en comitivas de Galiza Nova como na integración nun bloco conxunto co Movemento pola Base (MpB), na que erguimos unha faixa que lembraba que o falso “bilingüismo” é a arma do españolismo, para reclamar o histórico obxetivo do nacionalismo, o monolingüismo social. Aínda, repartimos un Rebater no que advertíamos da necesidade de afirmar a existencia do conflicto, e recoñecer os diferentes actores e tácticas usadas por caras diferentes do españolismo, para así poder gañalo. Advertimos da necesidade de reaxir contra a falacia ideolóxica do bilingüismo harmónico -que deu como resultado a maior queda de falantes da historia- , e contra o discurso abertamente ultra en boga nos últimos tempos, mais tamén contra a política lingüística encabezada polo PSOE, que se basea tanto na inacción para gañar espazos como na afirmación dunha teórica igualdade de ambas linguas.

Desde antes da hora marcada a Alameda preludiaba unha boa participación, fundamentalmente das bases sociais do nacionalismo, con xente de diversas comarcas e xeracións, con notábel presenza de xente moza, a arremuiñarse no corredor central e nas zonas anexas, e centos de activistas a comezar a distribuir colantes, panfletos e publicacións que acababan nas mans e petos dos primeiros asistentes. A continuación, a mobilización percorreu parte da zona nova e casco vello de Compostela entre unha intensa chuvia con a participación con faixa de diversas comarcas do BNG, colectivos reintegracionistas -con algunha proposta colorista e crítica, como a de portar “toalhas de mesa”-, organizacións xuvenís e estudantis, e diversas asociacións de toda a xeografía nacional. Moitos pais levaron os seus nenos á manifestación -moitos deles portaban faixas- para simbolizar a necesidade de garantir unha vida en galego, e nomeadamente unha educación. Aínda que a marcha non salientou pola súa grande animación -superior nos sectores máis combativos e marcada por unha climatoloxía evidentemente adversa- escoitáronse con clareza palabras de orde como “Na Galiza en galego”, “Bilingüismo é colonialismo”, “Galicia Bilingüe fóra da Galiza”, e aínda outras clásicas como “Independencia” e “A solución, autodeterminación”. Tras o percorrido habitual, a manifestación rematou na Praza da Quintana, ateigada de manifestantes, onde se denunciaron casos concretos de discriminación lingüística, fundamentalmente no mundo do traballo; non obstante, notouse a ausencia de clareza na asignación de responsabilidades por parte da Xunta de Galiza, ausente á hora de garantir estes dereitos cando non cómplice cos agresores, e que despilfarra millóns de euros -en accións como regalar cartos a quen escrebe en español, e aínda en nome do galego- dun presunto departamento de normalización lingüistica continuísta dos de anteriores gobernos. Tampouco se sinalou o triste papel de certas administracións, como o Valedor do Pobo, que segue no seu cargo apesar de ter demostrado non ser apto para garantir dereito lingüístico ningún, senón promover a expulsión do galego de determinados ámbitos. Infelizmente, tampouco se sinalou o carácter de lingua internacional do galego dentro da lusofonía, un dos principios históricos do movimento normalizador.

De Isca! acreditamos que a mobilización non pode representar -como tantas veces acontece- un ponto final dunha campaña ritual neste ano, senón que debemos continuar un traballo de base nas comarcas, durante todos os días do ano, para comezar a construir desde xa esa Galiza monolingüe que arelamos.

Consulta aquí o Rebater que repartimos na manifestación do 17 de Maio