O eucalipto, un cadaleito de mistos para o rural.

Nun rural despoboado e avellentado, son moitas as familias que deciden plantar este cultivo como un método para conseguir ingresos a medio prazo. O eucalipto ten a vantaxe de que non hai que estar pendente del, ademais de ser o seu cultivo fomentado por empresas como Ence, que o publicitan e dan facilidades na replantación e no corte da madeira. Tamén a Igrexa se suma a este monocultivo: nas súas numerosas propiedades, o clero explota o monte incumprindo moitas veces as distancias legais con respecto aos núcleos rurais. Estase chegando ao extremo de crear novas plantacións en xacementos arqueolóxicos destruíndo así o noso Patrimonio Cultural. Malia estar prohibido, son moitos os lugares rodeados de eucaliptos, o cal é un serio perigo que pode ocasionar catástrofes como as acontecidas recentemente en Portugal. A Xunta de Galicia, á súa vez, non vixía que se respecte a normativa, xa de por si insuficiente. Isto é algo que ven denunciando o BNG e asociacións ecoloxistas como ADEGA.

Como mocidade concienciada debemos ter en conta o dano que está a ocasionar este monocultivo: destrúe a biodiversidade, o noso pasado e tamén o noso futuro, xa que o rural pode xerar moito emprego se xestionamos o territorio dun xeito consciente. A realidade é que o bosque autóctono, os campos de cereais, os prados e mesmo as hortas que existían onde hoxe só hai eucalipto son capaces de xerar moita máis riqueza que eses mistos arbóreos cuxa eliminación é necesaria para un repoboamento do rural.

Como mocidade concienciada temos que intentar mudar o axir dos nosos achegados, comezando pola nosa familia. Temos que facerlles ver que plantar eucalipto quere dicir sementar deserto. Como revolucionarias temos que entender que nun capitalismo global o comercio de proximidade, o autoconsumo e o sistema agropecuario galego son unha ameaza real para o Capital, o cal se esforza en destruílos e contra o que nós debemos loitar consumindo e producindo de xeito local.

Por todo isto, é preciso que participemos nos movementos populares en defensa doutro modelo forestal e de xestión do territorio. Como defensoras da Nosa Terra, para termos futuro aquí e non ter que procuralo fora do País.

Lumes nunca máis! Defender o monte é defender Galiza!

E quen vixía o monte?

A Xunta de Galicia precariza as campañas de extinción contra os incendios, e a falta de dotación real fai que os nosos montes sexan vixiados polo Exército Español nos meses de verán, aumentando a simpatía da poboación galega cara este.

As brigadas forestais contratan de xeito temporal a moitas mozas que non reciben nin os medios nin a dotación necesarias para facer correctamente o seu traballo. As empresas concesionarias da extinción forestal son empregadas para fortalecer as redes clientelares do Partido Popular reforzando o sistema caciquil galego. Nos concellos pequenos tamén se dan estas redes de favores así como nas deputacións provinciais e Xunta de Galiza.

A vixilancia e control dos montes debe ser profesionalizada con convocatorias públicas de emprego que eviten o enchufismo e que xeren emprego de calidade durante todo o ano, pois para que o monte non arda en verán é preciso que durante o inverno haxa tarefas de limpeza e xestión forestal.

Desde Isca! queremos mandar un saúdo á mocidade que arrisca a súa vida na defensa dos montes e que esperamos poidan mellorar a calidade dos seus postos de traballo.

Partíllao!

Share on facebook
En Facebook
Share on twitter
En Twitter
Share on pinterest
En Pinterest
Share on whatsapp
Polo WhatsApp
Share on telegram
Ou polo Telegram
Share on email
Email

Deixa un comentario