No capitalismo, unhas vidas valen máis ca outras. “Consumo, logo existo”, eis o lema que rexe o noso tempo: as nosas vidas dependen da nosa capacidade para enchermos os petos da burguesía, unha burguesía que aspira a dominar cada recanto do mundo, expandindo os seus mercados e artellando novas formas de aumentar o seu lucro,
Mais un ano volvemos saír á rúa para loitar polo evidente; un futuro digno na nosa ría. A factoría ENCE é unha das industrias máis contaminantes do país, imposta polo franquismo, e que leva décadas a intoxicar a ría de Pontevedra con práctica impunidade, agás unha insuficiente mais significativa condena por delito ambiental continuado. O
A dereita política que nos goberna desde hai anos no país non coñece límites na súa cruzada contra todo elemento galeguizador ou que tente normalizar algo máis a nosa condición de galegas. Son esas políticas dirixidas polos grupos máis elitistas e antigalegos da sociedade as que arrasaron, entre outras cousas, as incipientes (e insuficientes) políticas
Un ano máis vémonos nas rúas de Compostela manifestándonos en favor da lingua galega, plantándolle cara á estratexia lingüícida do Partido Popular e amosando a nosa máis sentida dignidade en forma de berro colectivo. Vivimos un contexto político de forte españolización da sociedade galega no que se torna máis necesario que nunca contribuírmos a fortalecer
Máis un ano, chega o Día do Internacionalismo Proletario, chega o 1º de maio. Hai un ano alertabamos que Galiza é cada día que pasa moito máis pobre e vella. Ao desemprego, especialmente elevado entre a poboación máis nova, súmase un premeditado e constante ataque aos nosos dereitos laborais, que precarizan o emprego e limitan
A mocidade rebelde galega ten unha nova cita para demostrar que as políticas que teñen por obxectivo roubarnos unha parte das nosas vidas deben rematar. Miles de berros de reivindicación, de indignación, de carraxe e de raiba. Miles de gorxas conscientes, combativas, insubmisas e organizadas. Esa mocidade galega que non dubida en saír á rúa
1972 é un ano fundamental para entender a historia da clase traballadora galega das últimas décadas, xa que poucos foron os conflitos laborais que tiveron unha repercusión tan importante no conxunto das clases populares como os graves acontecementos do 10 de marzo en Ferrol e a folga xeral de setembro en Vigo. Desde finais de
Existen diversas versións sobre o 8 de marzo. A máis coñecida é a dun incendio ocorrido nunha fábrica téxtil en Nova Iorque, onde terían morto queimadas as obreiras que facían unha folga. Foi no 1910 cando se realizou a Segunda Conferencia Internacional de Mulleres Socialistas onde se propuxo estabelecer un Día Internacional da Muller, por
Na Unión Europea, lonxe do pensamento único imposto, do consenso da paz e da prosperidade, lonxe do progreso, do benestar social e do acriticismo do réxime coas súas políticas, a realidade imponse mostrando unha historia ben distinta desde os seus inicios. Após as guerras que se deron na primeira metade do século XX no continente europeo,
Segundo os últimos datos do IGE, os contratos a tempo parcial superan entre a mocidade o 33% e os contratos temporais o 68%. A Galiza ten hoxe por volta de 65.000 menores de 30 anos en paro. O desemprego xuvenil na Galiza aumentou exponencialmente desde o comezo da crise. No 2007: 15,9%; 2008:21,05%; 2014:48,45%. O
No capitalismo, unhas vidas valen máis ca outras. “Consumo, logo existo”, eis o lema que rexe o noso tempo: as nosas vidas dependen da nosa capacidade para enchermos os petos da burguesía, unha burguesía que aspira a dominar cada recanto do mundo, expandindo os seus mercados e artellando novas formas de aumentar o seu lucro,
Mais un ano volvemos saír á rúa para loitar polo evidente; un futuro digno na nosa ría. A factoría ENCE é unha das industrias máis contaminantes do país, imposta polo franquismo, e que leva décadas a intoxicar a ría de Pontevedra con práctica impunidade, agás unha insuficiente mais significativa condena por delito ambiental continuado. O
A dereita política que nos goberna desde hai anos no país non coñece límites na súa cruzada contra todo elemento galeguizador ou que tente normalizar algo máis a nosa condición de galegas. Son esas políticas dirixidas polos grupos máis elitistas e antigalegos da sociedade as que arrasaron, entre outras cousas, as incipientes (e insuficientes) políticas
Un ano máis vémonos nas rúas de Compostela manifestándonos en favor da lingua galega, plantándolle cara á estratexia lingüícida do Partido Popular e amosando a nosa máis sentida dignidade en forma de berro colectivo. Vivimos un contexto político de forte españolización da sociedade galega no que se torna máis necesario que nunca contribuírmos a fortalecer
Máis un ano, chega o Día do Internacionalismo Proletario, chega o 1º de maio. Hai un ano alertabamos que Galiza é cada día que pasa moito máis pobre e vella. Ao desemprego, especialmente elevado entre a poboación máis nova, súmase un premeditado e constante ataque aos nosos dereitos laborais, que precarizan o emprego e limitan
A mocidade rebelde galega ten unha nova cita para demostrar que as políticas que teñen por obxectivo roubarnos unha parte das nosas vidas deben rematar. Miles de berros de reivindicación, de indignación, de carraxe e de raiba. Miles de gorxas conscientes, combativas, insubmisas e organizadas. Esa mocidade galega que non dubida en saír á rúa
1972 é un ano fundamental para entender a historia da clase traballadora galega das últimas décadas, xa que poucos foron os conflitos laborais que tiveron unha repercusión tan importante no conxunto das clases populares como os graves acontecementos do 10 de marzo en Ferrol e a folga xeral de setembro en Vigo. Desde finais de
Existen diversas versións sobre o 8 de marzo. A máis coñecida é a dun incendio ocorrido nunha fábrica téxtil en Nova Iorque, onde terían morto queimadas as obreiras que facían unha folga. Foi no 1910 cando se realizou a Segunda Conferencia Internacional de Mulleres Socialistas onde se propuxo estabelecer un Día Internacional da Muller, por
Na Unión Europea, lonxe do pensamento único imposto, do consenso da paz e da prosperidade, lonxe do progreso, do benestar social e do acriticismo do réxime coas súas políticas, a realidade imponse mostrando unha historia ben distinta desde os seus inicios. Após as guerras que se deron na primeira metade do século XX no continente europeo,
Segundo os últimos datos do IGE, os contratos a tempo parcial superan entre a mocidade o 33% e os contratos temporais o 68%. A Galiza ten hoxe por volta de 65.000 menores de 30 anos en paro. O desemprego xuvenil na Galiza aumentou exponencialmente desde o comezo da crise. No 2007: 15,9%; 2008:21,05%; 2014:48,45%. O
* Prometido, non enviamos spam :)
